Brieven aan Persephone
Brieven aan Persephone is mijn literaire project, waarin ik brieven schrijf aan mijn fictieve dochter Persephone. Persephone (23) maakt een wereldreis waarin ze een middelpunt hoopt te vinden in zichzelf en in een wereld vol verandering. Het uitgangspunt van deze transitie- en Bildungsroman is dat innerlijke veranderingen nodig zijn om uiterlijke veranderingen te realiseren, met het oog op een gezondere, duurzamere en rechtvaardigere wereld.
“Al langere tijd heb ik het gevoel dat je ergens naar op zoek bent, iets dat te maken heeft met bestemming, betekenis, rust. Je zoekt naar een middelpunt, in jezelf en in de wereld.
Deze zoektocht valt nog niet mee in een wereld waarin zoveel rumoer is, waarin de meningen over elkaar buitelen in een strijd om onze aandacht, waarin velen roepen maar slechts weinigen luisteren. Een wereld ook, waarin het bombardement van verontrustende feiten over ons klimaat aanzwelt. Soms lijkt het alsof de media er genoegen in scheppen om een hopeloze toekomst te schetsen: de grondstoffen raken op, de verandering gaat te traag, de gevestigde belangen zijn te groot.
Ik geloof daar niet in, in die hopeloze toekomst, en jij gelukkig ook niet.”
- Uit: Brieven aan Persephone, brief #1, 1 september 2023
Inhoud
Brieven aan Persephone gaat over het menselijke zoekproces naar een gezondere, duurzamere en rechtvaardigere wereld. Hoe pakken we dat aan, wat is daarbij ons kompas, hoe vinden we onze plek, hoe hebben we het hierover met andere mensen en wat komen we daarbij tegen?
Het verhaal heeft de vorm van een intieme briefwisseling tussen moeder en dochter, waarbij alleen de brieven van de moeder te lezen zijn. Daardoor is het gesprek van meet af aan gegrond in verbondenheid, veiligheid en een gedeelde geschiedenis. Er ontstaat een dialoog waarbij de gesprekspartners zorgzaam zijn voor elkaar, open staan voor de denkbeelden en het zoekproces van de ander, en bovenal de relatie intact willen houden. Dit brengt mildheid in het gesprek, en dat is belangrijk, omdat het gesprek over maatschappelijke transitie en systeemverandering zich niet zelden afspeelt in een sfeer van polarisatie en wij-zij-denken.
Beelden
Elke brief wordt vergezeld door een een afbeelding, vrijwel allemaal afkomstig uit de schitterende collectie van het Rijksmuseum Amsterdam (CC0 1.0-copyright). Waarom deze beelden?
Een belangrijke reden is tijd. De beelden bij de brieven gaan terug tot de 14e eeuw, waardoor er continuïteit ontstaat: ook in de voorbije eeuwen waren mensen mens, en worstelden met de ervaringen en opgaven in hun tijd.
Een andere reden is traagheid. Het gaat om schilderijen, tekeningen en pastels die op een trage manier tot stand zijn gekomen. Willen we onszelf vinden en wijsheid brengen in transities en onze eigen keuzes daaromtrent, dan zullen we moeten leren vertragen.
Een derde reden is taal. Mijn fictieve dochter Persephone ordent haar ervaringen, wereld en werkelijkheid niet in de eerste plaats via woorden (of dans, muziek, enzovoort), maar beelden.
Een laatste reden is schoonheid. Beelden hebben de kracht om direct een ingang naar ons hart te vinden, ons te raken en te ontroeren. Beelden - en meer in het algemeen: kunst - helpen ons om thuis te geraken in onszelf en in de wereld. Kunst staat daarom niet los van de grote maatschappelijke transities van onze tijd, maar is daar nauw mee verweven. (Zie ook brief #22: 'Het goede, ware en schone').
De brieven lezen
De brieven verschijnen telkens in de vorm van een aparte nieuwsbrief. Via de onderstaande knoppen kun je je abonneren of de eerder verschenen brieven teruglezen.
